Historia e Haxhires, 58 vjeç

Punonjësit e fasonerisë në vend, ishin ndër më të prekurit nga pandemia Covid-19. Si për të mos mjaftuar rroga e ulët për mundin e derdhur, një pjesë e mirë e fasonerive e dërguan krahun punëtor në shtëpi, me qëllim shmangien e pagesës në fundmuaj, duke ndikuar kështu drejtpërdrejtë në shtrirje të skamjes. Haxhireja, sikundër shumë të tjerë, u ndje si kurrë më parë në një rrugë pa krye. Ajo u përball jo vetëm me varfërinë, por edhe urinë për jetën. I shoqi, në prag vdekjeje, iu nënshtrua një operacioni kirurgjikal dhe zemra e tij mban sot tre unaza. Jo më kot ky çift i sprovuar mendon se u është dhënë një jetë e dytë për t’u jetuar, pavarësisht grishjeve të vazhdueshme të shpirtit. E megjithatë, mendimet e këtilla- shpresa për një të ardhme më të mirë-janë të vështira për t’u mbajtur gjallë, për sa kohë shtrohet urgjenca e mbijetesës në kushte dhe të ardhura minimale. Haxhires i duhet gjithashtu të marrë ilaçet e të shoqit pa rimbursim, pasi ende nuk i ka dalë pensioni i invaliditetit. E si mund të mos legjitimohen të sajat lëvizje gjymtyrësh?! Ajo po i ofrohet tokës, këmbë e duar bashkë; pak nga mosha dhe pak nga dhimbja.

 

A mund ta ndihmosh?

Na kontaktoni në: 

email: [email protected]   

Facebook: facebook.com/ajotregon   

Instragram: instagram.com/ajotregon